Onder­wa­ter­leven

Dieren die in het water leven, zoals vissen, zijn afhankelijk van het waterschap om te kunnen leven naar hun aard. Het waterschap faciliteert dat, omdat het deze dieren én de ecologische waterkwaliteit ten goede komt. In het bijzonder kan het waterschap een belangrijke rol spelen in het tegengaan van hengelen. Hengelen is, net als jagen op land, een vorm van tijdverdrijf ten koste van dieren. De Partij voor de Dieren wil daarom een verbod op hengelen. Ook het mogelijk maken van vismigratie krijgt prioriteit: de tienduizenden stuwen, gemalen, sluizen, dammen en waterkrachtcentrales in Nederland vormen obstakels in de natuurlijke trek van vissen. Jaarlijks worden in de gemalen miljoenen vissen verminkt of gedood, maar ook krabben, kreeften en kikkers worden slachtoffer. Het waterschap verbiedt ook het uitzetten van onderwaterdieren. Hoewel dit sympathiek klinkt, leidt uitzetten van meer dieren tot een ongewenste verstoring van het natuurlijke evenwicht en is het een inbreuk op de fundamentele rechten van dieren. Dieren kunnen wel op natuurlijke wijze uit zichzelf terugkeren.

• Het waterschap stopt met de verhuur van zijn visrechten en met het inrichten van hengelplaatsen, of deze nou door belastingbetalers of op eigen kosten van de hengelaars worden aangelegd.
• Het waterschap biedt voorlichting aan burgers over de nadelige gevolgen van hengelen voor dieren, natuur en milieu.
• Stroperij is een hardnekkig probleem, met name illegale visserij. Het waterschap stelt een actieplan tegen stroperij op en maakt handhavingscapaciteit vrij voor nachtelijke controles op zijn terreinen. Het waterschap lobbyt bij gemeenten voor een stevige gecoördineerde aanpak van stroperij in zijn beheersgebied.
• Het waterschap staat het bijvoeren en uitzetten van vissen, zoals karpers, niet toe.
• Het waterschap werkt niet mee aan het uitzetten van ‘filter-feeders’, die het water zuiveren van bijvoorbeeld blauwalg, zoals driehoeks- en quaggamosselen. Hoewel deze dieren soms een positief effect op de waterkwaliteit hebben is dat lang niet altijd zo.
• Hengelsportverenigingen worden nu nog ingezet voor kennis, onderzoek, monitoring en educatie van, naar en over vissen. Deze organisaties handelen echter niet in het belang van vissen. Daarom gaat het waterschap deze taken overnemen, samen met natuurorganisaties.
• Beelden van visdeurbellen en visliften helpen het bewustzijn over het onderwaterleven te vergroten. Het waterschap gaat, via de Unie van Waterschappen, deze beelden en de kennis over onderwaterleven gratis toegankelijk maken voor een breed publiek.
• Stuwen en gemalen worden visveilig gemaakt, bijvoorbeeld door het aanleggen van een vispassage. Uiteindelijk worden alle wateren van het waterschap zodanig verbonden dat er geen beperkingen zijn aan de migratie van vissen. Zolang het waterschap nog visrechten verhuurt, worden alle vormen van visserij verboden in de directe omgeving (300 meter) van vispassages en paaiplaatsen.
• Veel vispassages werken niet door slecht beheer of onderhoud. Het waterschap stelt daarom beheer- en onderhoudsplannen op voor al zijn vispassages.
• Het waterschap zet zich in voor het opheffen van de visstandbeheercommissies.
• Zolang visstandbeheercommissies nog bestaan, neemt het waterschap het voorzitterschap op zich en worden natuur- en dierenbeschermingsorganisaties uitgenodigd om toe te treden. Nu bestaan ze enkel nog uit hengelaars en vissers. De taak van de commissies wordt om zich in te zetten voor biodiversiteit en natuurbehoud. Het waterschap krijgt de eindverantwoordelijkheid voor het beheer en de metingen van de visstand en voert deze zelf diervriendelijk uit.
• Voor waterkrachtcentrales hanteert het waterschap vispasseerbaarheid als een harde voorwaarde.
• In het droogteplan van het waterschap wordt aandacht besteed aan vissen. Hierbij valt te denken aan het evacueren van vissen bij het (dreigende) droogvallen van hun leefomgeving en het voorkomen dat vispassages gesloten worden om water te besparen.
• Er komt een noodnummer voor (dreigende) vissterfte waar burgers 24 uur per dag terecht kunnen. Het waterschap neemt de verantwoordelijkheid en de leiding bij het redden van deze dieren. Deze verantwoordelijkheid wordt niet uitbesteed aan verenigingen van hengelaars, die het inzetten voor hun eigen PR-doeleinden.